بررسی اندیکاسیونهای جراحی میوم و نتیجه پاتولوژی آن در زنان شهرستان شاهرود از سال 88 تا نیمه اول سال 90

سابقه و هدف: میوم یکی از شایع ترین تومورهای خوش خیم رحمی است که گروه زیادی از افراد به ویژه زنان مسن را درگیر نموده و مشکلاتی را برای آنها به وجود می آورد. شیوع دقیق آن مشخص نیست ولی سالانه حدود20 هزار میومکتومی در آمریکا با تشخیص لیومیوم صورت میگیرد. میوم انواع گوناگونی داشته ولی اتیولوژی دقیق آن مشخص نیست. بهترین درمان میوم جراحی بوده ولی با استفاده از روشهای غیر جراحی نیز می توان بهبودی نسبی جهت افرادی که شرایط عمل را ندارند ایجاد نمود. این طرح جهت بررسی اندیکاسیونهای جراحی میوم و پاتولوژی های آن در بین زنان مراجعه کننده به بیمارستانهای شاهرود در دوره زمانی 88 تا نیمه اول سال90 اجرا شده است. مواد و روشها: در این طرح که به صورت مقطعی و بر روی 101 بیمار مراجعه کننده به بخش زنان بیمارستانهای فاطمیه، امام حسین(ع)و خاتم الانبیاء شاهرود در طی سالهای 90-88 که رضایت شرکت در پژوهش حاضر را داشتند صورت گرفته و بیماران پس از انجام معاینات لازم و تایید تشخیص توده رحمی به روش استاندارد تحت عمل جراحی قرار گرفته ونمونه جهت آزمایشات پاتولوژی به آزمایشگاههای سه مرکز فرستاده میشود. سپس نتایج بدست آمده عمل جراحی، پاتولوژی و اطلاعات دموگرافیک هر بیمار که در برگه اختصاصی تکمیل شده وارد رایانه گردیده و به کمک نرم افرار آماری spss نگارش 16 و آزمونهای آماری مرتبط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در این بررسی p<0/05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این پژوهش 101 نفر(7/73%) از کل 137 بیمار واجدالشرایط در طرح شرکت نمودند. میانگین سنی بیماران 42/7 ± 50/44 سال(با دامنه 59- 24 سال) بدست آمد. شایع ترین گروه سنی بیماران، گروه 50-41 سال با 5/51% بود. میانگین مدت زمان ابتلا به علائم میوم در بیماران 8/1 ± 3/2 سال بدست آمد. سابقه فامیلی مثبت از نظر میوم در 8/21% بدست آمد که بطور معنی داری با گروه بدون سابقه تفاوت داشت. از نظر سابقه مصرف داروهای هورمونی به ترتیب 7/33% ، 9/3% ، 9/5% و 9/6% برای قرصهای جلوگیری، کلومیفن، هورمون رشد وhtr بدست آمد. شایع ترین شکایت بیماران منوراژی با 2/78% بوده و مهمترین علت عمل جراحی در این بیماران آنمی شدید با 51% بود. همچنین شایع ترین گزارش پاتولوژی در این بیماران، لیومیوم با 2/82% گزارش گردید. در این تحقیق مشخص شد با افزایش سن شانس علامت دار شدن توده های رحمی و متعاقب آن نیاز به عمل جراحی افزایش یافته ( (or=1/83ولی هیچ رابطه معنی داری در خصوص نوع توده و سن بدست نیامد. بحث و نتیجه گیری: هر چند درمانهای غیر جراحی در تعدادی از موارد توانسته مشکلات بیماران با میوم رحمی را کاهش دهد ولی متأسفانه همچنان روش ارجح درمان این مشکل، عمل جراحی بوده و شایع ترین علت مراجعه بیماران وجود خونریزیهای غیرطبیعی رحمی آنهاست. بین شکایات اصلی گزارش شده از طرف بیماران و نیاز به عمل جراحی رابطه معنی داری بدست نیامد که شاید بدلیل حجم کم بیماران باشد، لذا پیشنهاد می شود جهت کسب نتایج بهتر از حجم نمونه بیشتر استفاده گردد. کلمات کلیدی: میوم ـ عمل جراحی ـ پاتولوژی